Gedurende die paar dagen die het nieuwe jaar nu oud is, heeft de oude tuinder alweer een hagelbui of tien voor zijn donder gehad. De rimpels op zijn verweerd voorhoofd hebben sinds 2001 aanmerkelijk gewonnen aan reliëf. En het enige voordeel van het feit dat hij met de dag kaler wordt, is dat je nu niet meer zo duidelijk kan zien dat zwart in grijs verandert. De topkwaliteit waarmee hij sinds jaar en dag op de veiling heeft kunnen pronken - zelfs al bracht het vaak maar zo bitter weinig op – gaat ten onder aan niet meer legaal te bestrijden plantziektes en wildschades.
Zwijgzaam zit hij tegenover zijn vrouw Ria aan een mok hete koffie, als de buurman binnenkomt. Net terug van de wintersport.
“Hallo mensen! Gelukkig nieuwjaar hè!” De buurman is van dezelfde generatie, maar zijn humeur kan niet meer stuk sinds hij zijn bedrijf heeft verkocht.
“Insgelijks”, bromt de oude tuinder.
“Let maar niet op Wim”, fluistert zijn vrouw. “Hij is wat knorrig vanwege zijn goede voornemen. Hij is gestopt.”
“Wat hoor ik nou?! Gestopt?! Eindelijk. Had je veel eerder moeten doen. Kijk naar mij!”
Eventjes kijkt Ria de buurman verward aan. Dan daagt het. En met iets van spijt in haar stem zegt ze: “Nee, Wim stopt alleen maar met roken.”
Rik Prikkel 1/2002
Geen opmerkingen:
Een reactie posten