We vieren dit jaar 400 jaar Verenigde Oostindische Compagnie. Maar je kunt niet gauw meer zomaar onbekommerd iets vieren in Nederland. Vijftig jaar geleden waren we het er, verblind door vaderlandsche trots, nog over eens dat de VOC het symbool van de Gouden Eeuw was. Maar het besef is sindsdien allerwegen doorgebroken dat de VOC een imperialistische organisatie van onderdrukkers, uitbuiters en slavenhandelaren was.
Maar er is meer. Onverteld is nog het verhaal van de VOC als werkgever met wellicht het slechtste arbo-beleid uit de Nederlandse geschiedenis. Een arbo-beleid waarvan bovendien de tuinbouw het slachtoffer werd.
U snapt het niet? Ik noem één woord: scheurbuik. Scheurbuik was voor de VOC wat RSI voor de huidige generatie werkgevers is. Alleen kon het de Heeren XVII geen donder schelen. Hup, overboord met die uitgemergelde karkassen. Want de Arbeidsinspectie bestond toch nog niet.
Maar de tuinbouw bestond al wel. Had de VOC gewoon een redelijke prijs willen betalen voor de mooie, goed houdbare producten van Noord-Hollandse kooltelers en de Betuwse fruittelers, dan was de overigens opmerkelijk onderbelichte schandvlek van duizenden door vitaminegebrek getroffen zeelieden ons land bespaard gebleven. Misschien kunnen we met dit verhaal straks een van die onervaren ministers uit het nieuwe kabinet overhalen tot excuses aan de werknemers in de koopvaardij en herstelbetalingen aan de tuinbouw voor gederfde inkomsten.
Rik Prikkel 21/2002
Geen opmerkingen:
Een reactie posten