In de wielrennerij geldt dat je altijd eerst het bordje van de ander moet leeg eten. Die ander moet het kopwerk doen. Vooral als de wind hard in het nadeel blaast. Als we dan de bocht om gaan en er staan huizen die de zijwind blokkeren, dan ga jij ook een keertje heel even voorop rijden. En dan die andere sukkel weer. De sterkste ploegen zorgen er altijd voor dat ze een mannetje mee hebben in de ontsnapping. Dat mannetje rijdt in die kopgroep niet mee ‘want hun kopman zit nog in het achtervolgend peloton’ en de rest van de ploeg in het peloton verzet geen werk in de achtervolging, want ze hebben immers een mannetje mee vooruit.
De wielrennerij is natuurlijk niet te vergelijken met de concurrentiestrijd tussen tuinders en supermarkten. Want tuinders en supermarkten zijn geen concurrenten. Ze werken gebroederlijk samen bij het naar de consument brengen van groente en fruit. Zonder de tuinder had de supermarkt lege schappen. En zonder de supermarkt bleef de tuinder met een volle kas zitten.
Supermarkten hebben ook helemaal geen verstand van de wielerwetten. Supermarkten sponsoren ook nooit wielerploegen. Heeft u wel eens van de AH-ploeg gehoord? Of Team Lidl? Ooit in een alweer vrij ver verleden liet de Franse retailer Casino een ploeg in de rondte rijden. Wonnen niets. En toch…
En toch zit de tuinder met een leeg gegeten bordje voor zijn neus.
Rik Prikkel
28/2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten