Je moet vooruit durven kijken. Dus kijken ik en mijn collega’s uit de buurt elk jaar gezamenlijk naar het Eurovisie Songfestival.
Er schijnen al mensen te zijn die bij hun keuze wel of niet voor de Europese grondwet te stemmen een belangrijke plaats inruimen voor de gang van zaken op dit liedjesfestijn. Alsof in die grondwet is opgenomen dat wetsvoorstellen betreffende voedselveiligheid en sociaal beleid en de toekenning van subsidiegelden aan dit of dat achterstandsgebied voortaan via televoting worden behandeld. En alsof door deelname aan het songfestival de Oekraïne en Wit-Rusland en Roemenië en Turkije nog maar een halve stap verwijderd zijn van het lidmaatschap van de Europese Unie, waarna het politiek zwaartepunt van de Unie definitief ergens in de onherbergzame rotsgebergtes van Transsylvanië zal komen te liggen.
Wij maken ons daar niet zoveel zorgen over. Als we zien dat het ministaatje Malta, dat als eiland technisch gezien nul buurlanden heeft, met een dikke zangeres in een lange soepjurk jaar na jaar de top 5 weet te halen, dan valt het met de partijdigheid van al die Slavische televisiekijkers best mee.
Waar wij vooral van genieten is die bonte verzameling jongelui: fitte jongens en mooie meisjes waar de vitaliteit vanaf spat. Wij hebben onze eigen stemming gehouden en als winnaar is Moldavië uit de bus gekomen. Als over een paar jaar de Poolse seizoenarbeiders te hoge eisen gaan stellen, dan gaan we een paar van die vrolijke springerige Moldaviërs halen.
Rik Prikkel
24-5-2005
Geen opmerkingen:
Een reactie posten