Waar is de tijd gebleven dat je je horigen en lijfeigenen er nog flink van langs kon geven met de karwats als ze weer eens niet hard genoeg werkten op de akker?
Gelukkig al heel ver achter ons.
Want het is bekend dat hoe feller je je personeel op de huid zit, hoe lastiger ze worden. Ooit kwamen landarbeiders om de haverklap met duizenden tegelijk in opstand tegen de edelen. In later en iets minder barbaarse eeuwen moesten er toch nog altijd militante vakbonden aan te pas komen om al te bazige en werkgevers hun inhalige trekken thuis te geven. Nu is er geen vuiltje meer aan de lucht. Want elke teler weet: je kunt ze maar beter goed betalen, af en toe een schouderklopje geven en geregeld een kistje product voor thuis. Dat werkt het beste.
De tijd dat pa en ma hun kinderen nog met de mattenklopper bewerkten als ze zich niet hielden aan de huisregels van het ouderlijk gezag, die ligt ook al een poosje achter ons. Toch moet er nog serieus worden gediscussieerd over de vraag of er een wettelijk verbod moet komen op het slaan van kinderen. Terwijl elke ouder weet dat hoe feller je je kinderen op de huid zit, hoe lastiger ze worden. Onderhandelen is nu het devies. Bijvoorbeeld over het komen werken op het tuinbouwbedrijf van pa. Maar ga er wel vanuit dat zelfs de onderhandelingen voor een nieuwe CAO Tuinbouw doorgaans nog soepeler verlopen.
Rik Prikkel, 41/2001
Geen opmerkingen:
Een reactie posten