Er zijn van die buitenlandse restaurantjes waar de culinaire prestaties zo bedroevend zijn, dat je gaat vermoeden dat het hele etablissement niet meer is dan een slecht georganiseerde dekmantel voor misdadige activiteiten.
Bij een bepaald type tuinbouwondernemers, die een zo op het oog volslagen verwaarloosd en verouderd bedrijf geheel tegen de wetten van de economische logica in jaar in jaar uit met gemak drijvend weten te houden, koesteren sommigen ook argwaan. “Waar zouden de hennepplantjes staan?” vragen de omwonenden zich al snel hardop af. En volgens het sluitende plattelandssysteem van sociale controle blijft dat ook nooit lang geheim.
Zo zijn er tal van methodes om achter de façade van een armetierig tuinbouwbedrijf een dik belegde boterham te verdienen met branchevreemde activiteiten. Dat werd onlangs duidelijk in Rijsbergen. Een veehouder annex aardbeienteler wil graag een bedrijfswoning bouwen naast zijn bedrijfsopstallen. Maar hij heeft maar tien koeien en al te veel aardbeienteeltactiviteiten ontplooit hij niet. Des te meer is hij in de weer met campers en caravans, waarin commerciële uitbating der vleselijke lusten plaatsgrijpt. Een mobiele seksboerderij. Plattelandsvernieuwing van de bovenste plank. Ik zeg: laat die man dat huisje bouwen. Met maar tien koeien is het voor die beesten wel zo comfortabel grazen. Ik kan me ook niet voorstellen dat hij erg veel fungi- of andere ciden over zijn aardbeien heen spuit.
De oplossing ligt voor de hand. Geef de vergunningverlenende ambtenaren aantrekkelijke kortingen voor een uurtje kamperen, en ze zullen de overtredingen van het bestemmingsplan graag met de dekmantel der liefde bedekken.
Rik Prikkel, 18/2001
Geen opmerkingen:
Een reactie posten