Knol

The Greenery en Veiling ZON zijn het weer eens ééns over iets. En niet over zomaar iets. Er gaat een heel product verdwijnen. Knolvenkel.

Dit product zorgt bij menig consument immers toch alleen maar voor verwarring en onduidelijkheid. Want wat was dat nou ook alweer precies, knolvenkel? Het zal wel familie zijn van de knolselderij en de knolraap, waarvan we ook steeds vergeten wat het nou precies was. Bonkige Oud-Hollandse gewassen in elk geval, waar nog veel klei aan vast zit. Dan toch maar liever een handje sugar snaps of een zakje gesneden lollo rossa.

Tegenover de verdwijning van de knolvenkel staat de introductie van een geheel nieuw product: venkel. Dat woordje zet de zintuigen onmiddellijk aan het werk. Dat geurt en ruikt en smaakt dat het een lieve lust is. Het klinkt zonovergoten, bijna mediterraan. Daar ga je de deur nog voor uit om het desnoods per ons bij een gespecialiseerde smikkelshop aan te schaffen.

Het blijft natuurlijk dezelfde knol. Dat er ook hele reeksen andere venkelsoorten bestaan dan alleen die knolvenkel, daar willen The Greenery en ZON die arme consument terecht niet mee vermoeien. Die worden al genoeg geplaagd met extra tomatenmerken en appelrassen. Nu eens met minder feitelijke informatie (de productnaam is toch maar mooi gehalveerd), méér gevoelens van genot en zinneprikkeling teweeg brengen, dat is een prestatie van formaat.

Rik Prikkel 30/2000