Ik realiseerde me dit weekend zomaar ineens dat ik niet weet waar een ananas aan groeit.
Ik realiseerde me tevens dat me dat ook eigenlijk niet zo heel veel kan schelen. Je kunt je nu eenmaal niet alles weten en je kunt je al helemaal niet overal druk om maken. Wel zo relaxed dus dat ik niks van ananassen telen weet en dat er toch prachtige ananassen in de supermarkt liggen, vers dan wel handig in stukjes gesneden en ingeblikt.
Dat kinderen niet meer zouden weten dat melk uit koeien komt en dat je sla ook in hele kroppen kunt kopen en dat die dan weer met wortels en al in de grond hebben gestaan bij tuinders, kwam me ineens ook veel begrijpelijker voor.
In de wereld van het kind zijn anno 2008 heel veel dingen die heel veel spannender zijn dan voedselproductie. Niet dat er veertig jaar geleden niets spannender was dan een koe of een krop sla. Maar toen waren er nog veel meer boeren en tuinders en stond het gemiddelde kind dus toch fysiek nog wat dichter bij die dichtstbijzijnde koe of slaplant.
Ik sta kennelijk nu net zo ver bij de ananasplant vandaan (ik heb het opgezocht en weet dat het geen boom is en dat de ananas evenmin als een soort komische knol onder de grond groeit) als dat die kinderen afstaan van het melkproductieproces of van de slatuinder. Geeft allemaal niks. Als we maar weten wat er te koop is en waar. De uitdaging is kinderen te leren kiezen en te leren dat hun keuzes ook gevolgen hebben.
Rik Prikkel
week 48/2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten