Het woord van deze week is kookgedrag. Het LEI vroeg zich in een studie af of het kookgedrag van consumenten niet al te zorgeloos zal worden als de overheid succesvol werk zal maken van een nulniveau van microbiële besmetting in voedsel.
De vraag stellen is hem beantwoorden, zeggen wij dan in huize Prikkel. Maar je kunt het maar beter zeker weten, zegt de wetenschapper daarop. En terecht. Want wat wij met zijn allen vermoeden, hoeft nog niet noodzakelijkerwijs zo te zijn.
We kunnen het namelijk ook omdraaien: kookte men voorzichtiger toen het met de voedselveiligheid pak hem beet veertig jaar geleden nog lang zo jofel niet gesteld was als nu? Niet als ik mijn moeder als maatstaf mag nemen. Ingegeven door een grote mate van zuinigheid hanteerde zij de vuistregel dat als we er morgen nog niet ziek van waren geworden het blijkbaar nog net kon. Een beetje schimmel op je blik met appelmoes, dat schoof je er met je lepel maar af. Een groene waas over de ham? Zo lang je het nog maar niet rook. En spruitjes die al helemaal zwart waren, daar moest je gewoon net zo lang blaadjes afhalen tot het groen tevoorschijn kwam.
Daar krijg je weerstand van, hoor ik nu wel eens mensen zeggen, met een soort over-de-datum-nostalgie. Ik zeg nu: mensen, bij twijfel… weggooien en nieuw vers spul kopen.
Rik Prikkel
36/2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten