Ze hebben bij ons deze week de kinderen die op tijd op school waren aangekomen extra in het zonnetje gezet. Dit in het kader van de Dag van de Leerplicht. Niet dat het nou zo vreselijk de spuigaten uitliep met basisschoolleerlingen, die een half uur te laat komen aanzakken of helemaal hun gezicht niet laten zien. Hoogstens smokkelen ouders vlak voor een vakantie een dagje mee om alvast voor de files uit naar de wintersport te kunnen afreizen.
Wij wonen namelijk op stand. Op het platteland. De droom van elke stedeling. Een leuk huisje op het platteland. Met een tuin. En ruimte om je heen. En die ouderwetse Hollandse mentaliteit die er voor zorgt dat de kinderen nog naar school gaan en nog op tijd komen ook.
Ik zal het sterker vertellen: mijn dochtertje Anne is op eigen houtje al begonnen aan de zoektocht naar een middelbare school. Zo sterk zit het verantwoordelijkheidsgevoel er al in. Een kleine hindernis moet nog wel genomen worden. Ze heeft toch géén oog voor het agrarisch onderwijs. Ik had eigenlijk gedacht dat ze wel iets met dieren zou willen gaan doen. En dat ze dan – eenmaal veilig aangeland op het lokale groencollege – als het ware langs genetische lijnen van erfelijkheid naar plantenteelt zou worden getrokken.
Maar niks hoor. We gaan volgende week naar de open dag van een speciale middelbare school waar ze naast de verplichte nummers als wiskunde, biologie, geschiedenis en zo hier en daar wat talen vooral veel tijd en aandacht steken in drama, dans, muziek en kunst.
Waar moet dat heen met onze voedselvoorziening.
Rik Prikkel, week 12/2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten