Wij zijn bij ons thuis dol op soep. En zoals het gezonde plattelanders betaamt maken we die soep meestal zelf, met enkel en alleen natuurlijke ingrediënten. Maar ook op het platteland ontbreekt ons wel eens de tijd of de zin om die soep helemaal ambachtelijk bij elkaar te brouwen. En dan namen we wel eens een blik. Of de laatste jaren zo’n zak. Van Unox.
Maar Unox heeft het bij ons een beetje verbruid. Heeft u hem al gezien, die laatste reclame van ze, voor hun nieuwe, biologische tomatensoep? Twee boeren hangen ietwat verveeld over een boerenhek. Achter ze een akker vol tomatenplantjes, waar geheel verzorgd door de natuur knoerten van bloedrode tomaten groeien: aarde zorgt voor voedsel, vogeltjes eten insecten en de zon doet de rest. En als de ene boer tegen de ander zegt: zullen we ze dan maar eens wat water geven, barst er een fikse regenbui los boven de planten en de twee mannen.
Nu heb ik zelf hier al eens betoogd dat wij reclamefilmpjes niet moeten opvatten als kleine documentaires. Meestal willen reclamemakers leuk zijn. Maar vaak doen ze ook net alsof ze tussen de grappen door een soort van zakelijk kloppende productinformatie laten zien. Oké, biologische tomaten gróéien in de grond. En er zíjn tuinders die vogeltjes in hun kas hebben vliegen. En de zon ís natuurlijk nodig. Maar twee boeren met een vaag Oost-Nederlands accent lui en ietwat chagrijnig bij een hek…
Nee, voor ons even geen Unox meer.
Rik Prikkel
43/2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten