Buurman André heeft het licht gezien. Hij wil in een niche.
Want het water staat hem tot aan de lippen, mopperde hij vorige week boven zijn mok dampende koffie en zijn mond vol met een net iets te grote hap van de kano die we die ochtend in het koekblik hadden zitten.
“Je weet toch wel dat niche níét het Franse woord is voor reddingsboot?”
En of hij ook al wist in wat voor niche hij zich met zijn tomaten zag belanden.
“Ik wil als streekproduct in de winkel.”
Dat leek mij toch wat bezwaarlijk. Want André teelt doodgewone tomaten. Weinig streekgebondens aan.
“Vers van om de hoek, zo ga ik het noemen. Dat zien de mensen graag. Geen gesleep met producten. Local for local.”
Ja ja, die André heeft behalve groene vingers ook een verrassend sterk ontwikkelde talenknobbel. Zelf vind ik het al zeer verdacht dat we voor een streekproducten een internationaal aandoende Engelse term schijnen te moeten gebruiken. Plaatselijk voor plaatselijk laat kennelijk te zeer doorschemeren hoezeer een tuinder zich beperkt door in deze niche te gaan zitten. Maar André liet zich zijn net gevonden enthousiasme nog niet afnemen.
“Om te laten zien dat het echt van om de hoek komt, komt er op de verpakking een foto van mij op mijn bedrijf te staan.”
De fotograaf was al geweest. Als André eenmaal een plan heeft, dan zet hij er vaart achter ook. Of die fotograaf hem dan had geportretteerd met het water aan de lippen? Om de plaatselijke consumenten duidelijk te maken hoe nodig het was dat ze met een meerprijs hun plaatselijke tomatentuinder voor de ondergang zouden behoeden?
André deed er even het zwijgen toe. En om van onderwerp te veranderen. “Wat betekent niche volgens jou dan eigenlijk wél, in het Frans?”
“Een niche, beste André, is een hondenhok.”
Rik Prikkel
week 8/2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten