Boodschappen doen met je dochtertje van 4 kan een waar genot zijn. Als je haar maar vaak genoeg haar zin kunt geven. En soms is dat kinderlijk eenvoudig.
Voorbeeld: je staat voor het broodschap. Daar ligt maïsbrood, Pain de Boulogne, Venetiaans bruin, grof volkoren, Allinson, vijfendertiggranenbrood, Waldkorn, Twentse krentenwegge, Zeeuwse vlegel, Brabantse knoert, mueslibol, tijgerovaaltjes … en er ligt een doodgewoon brood verpakt in een zak waarop de kikker staat afgebeeld. De kikker van de kleuterprentenboeken. Die nemen we dus. Kind blij, papa blij.
We staan voor het zuivelschap. Een duizelingwekkend gamma aan toetjes in de gekste kleuren bestormt het netvlies. Er is verwenkwark, er is seizoenenvla, er is boerenland, er is het toetje van de maand, er zijn danoontjes, duo-monaatjes, geel, roze, bruin, hopjes, groene koe, met stukjes chocola, en er is een toetje waar Mickey Mouse op staat. Die nemen we dus. Kind blij, papa blij.
Dan de groentehoek. Daar ligt dus alleen maar groente. En dan treedt het tweede mechanisme van gezinsmatig boodschappen doen in werking: wat is er spotgoedkoop in de aanbieding? Eva mag afwegen en op de BON-knop drukken. Kind blij, papa blij, teler de pineut.
Rik Prikkel 43/2002
Geen opmerkingen:
Een reactie posten