De doorsnee Nederlandse tuinbouwondernemer was natuurlijk altijd al een schaamteloze kapitalist. Meer produceren, grotere hopen geld verdienen, mooiere huizen neerzetten met patseriger voortuinen ontworpen en uitgevoerd door duurdere hoveniers, dikkere auto’s rijden, hogere kassen, snellere trekkers, meer personeel tegen nog lagere lonen en ga zo nog maar even door met vergrotende trappen.
Maar een nieuwe zee van mogelijkheden doemt op voor de teler, die over duin of dijk durft te kijken. De teler als projectontwikkelaar. We laten ons niet meer uitkopen als er een woonwijk is gepland op ons land. We gaan die woningbouwplannen zelf realiseren.
Tot op heden was dat een leuke theoretische casus voor op de jaarvergadering van de Vereniging voor Agrarisch Recht. Maar nu is er dan toch zo’n dekselse teler die van deze juridische mogelijkheid daadwerkelijk gebruik dreigt te gaan maken. Want de gemeente Utrecht wilde hem afschepen met een grijpstuiver, terwijl iedereen weet hoe schandalig veel winst er vervolgens met diezelfde grond wordt gemaakt.
Hoe schandalig veel precies? In elk geval genoeg om zo’n stelletje gemeenteambtenaren eens te laten zien hoe een échte ondernemer dat aanpakt. Genoeg om je ziel te verkopen en je op professionele basis met projectontwikkeling te gaan bezighouden. Genoeg om met de opbrengst van het omtoveren van een of twee hectare tuinbouwgrond in een of twee hectare nieuwbouwwijk al op je veertigste te kunnen gaan rentenieren. Genoeg om kapitalist verheven tot de vijfde macht te worden.
Rik Prikkel, 45/1998
Geen opmerkingen:
Een reactie posten