Mijn vrouw heeft mij uitgekozen niet omdat ik nou zo’n stijlvolle jongen was. Dat hoeft niemand te verbazen, want de mannen in de tuinbouw zíjn nu eenmaal niet zo geweldig stijlvol. We moeten het hebben van ons karakter. En onze tomeloze energie – ook een voordeeltje. En wellicht ook die kwajongensachtige charme. Maar zeker niet van onze stijl.
Als we gaan winkelen voor wat nieuwe kleren, dan doen we dat bij Agrifirm of bij Zeeman. Heel misschien bij C&A. Een enkeling die het hoog in de bol heeft gaat op luxe naar een plaatselijke mannenmodeboer die wel de prijskaartjes heeft, maar toch eigenlijk ook niet de merken.
Onze huizen zien er al net zo stijlloos uit, soms misschien zelfs pompeus, als we er een prestigezaak van maken. Met onze bedrijven is het al niet veel beter gesteld. Vreugdeloze utiliteitsbouw. En als er eens wat meer geld is, dan draait het uit op nog een vreugdelozer vorm van halfbakken pretentie met spiegelend glas en dan toch weer net geen design in de inrichting.
Waarom begin ik hierover? Omdat wij verleden week zaten te kijken naar de nieuwe televisieserie van de Avro. Bloedverwanten. Speelt in de sierteelt. Bloembollen. Gerbera’s onder glas. Maar vooral heel veel design. Ineke herkende het allemaal meteen. Artemide lampen. Bureaustoelen van Eames. Mannen in overhemden van Hans Ubbink en met Italiaanse schoenen. Schitterend jaren 30 kantoorpand. Mooie huizen. Fraai binnen- en buitenmeubilair. Op deze televisieset is meer design verzameld dan in de gehele tuinbouw bij elkaar.
U moet voor de gein maar eens kijken. Het verhaal is ook best aardig en er wordt leuk geacteerd. Maar het gaat mij er vooral om dat we hier kunnen zien hoe ver wij als ondernemers nog staan van bedrijfsinrichting waarmee we in de rest van de zakenwereld echt eens serieus genomen worden. Stijlloze prutsers die we zijn.
Rik Prikkel
11/2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten