Wat je weet wint het vaak niet van wat je voelt. En wat je niet zeker weet moet het al zeker afleggen zelfs tegen wat je dénkt dat je voelt.
Ik weet zeker de Nederlandse bejaardenhuizen vol zitten met hóógbejaarden die zich decennia lang hebben volgestouwd met zwaar bespoten fruit en met groente uit volledig platgemethylde kassen. Maar ik voel de paniek al door mijn slokdarm jagen, als ik denk aan de volgens de Consumentenbond en Natuur en Milieu met zenuwgif behandelde Zuid-Europese druiven waar mijn dochtertje van 2 zo dol op is.
Ik wéét dat elke stof - mits overmatig gedoseerd- giftig is. Maar ik voel op mijn klompen aan dat een kopje malathion heel wat giftiger is dan een glaasje appelsap, zelfs geperst van Franse appels.
Ik weet níét zeker of de mensen bij de Consumentenbond en Natuur en Milieu het gevaar van zelfs de piepkleinste hoeveelheden van dat gif in mijn spinazie bewust verdraaien en overtrekken, enkel en alleen om hun eigen bestaansrecht veilig te stellen. Maar mijn gevoel zegt dat ze het vroeger ook vaak bij het rechte eind hadden en er nu dus ook wel weer een kern van waarheid in hun beschuldigingen zal schuilgaan.
De wetenschap toont aan dat te veel zorgen en onzekerheden in het leven slecht zijn voor de gezondheid. Maar aangezien ik niet zeker weet wat ik daarvan moet denken, voel ik me de laatste tijd met de dag wat beroerder.
Rik Prikkel 46/2001
Geen opmerkingen:
Een reactie posten