dinsdag 2 oktober 2012

De grijze koppen

We stoppen in Nederland met zijn allen gemiddeld vlak voor onze 62ste verjaardag met werken. Maar volgens het CBS gaan we in de agrarische sector nog het langste door. Wie daar zijn pensioen haalt, die zwaait gemiddeld ook pas daadwerkelijk af op zijn 65ste.

Maar wie zijn dat dan? Ik ben voor de gein eens bij wat collega’s gaan buurten. Gezellig. Rondkoekeloeren in de schuur. Even het hoofd om de hoek van de kas steken. Waar zijn die grijze koppen?

Gemíddeld 65, dat betekent dat er ook mannetjes van 66, 67, 68 zouden moeten rondlopen. En dan hebben we het toch echt niet over bejaarden, die hier in het kader van een zorgtak op het bedrijf hun dagbesteding komen invullen, om zich door toch maar vooral een beetje bézig te blijven de Alzheimer van het aftakelende lijf te houden. Nee nee, mensen die daadwerkelijk op de loonlijst staan.

Maar hoe ik ook tussen de burenbabbel en het bakkie koffie door tersluiks rond spiedde, nergens zag ik een rollator geparkeerd in de hoek van de kantine. Eén vooruitstrevende collega-tuinder slechts kon ik feliciteren met de aanwezigheid op zijn bedrijf van een heus invalidetoilet met een hoge toiletpot en van die beugels waarmee de instabiele toiletganger met behulp van hun beverige armen toch nog in de benen kunnen komen. Helaas zat deze ruimte op slot. “Anders gaat Jan en alleman hier lekker breeduit met zijn broek op zijn vieze werkschoenen zitten poepen. Moet je het elke dag gaan schoonmaken. Mocht het een keer voorkomen dat er een echte invalide op het bedrijf komt, dan zit dáár een sticker met het 06-nummer van mijn zoon.”

Ik keek deze vooruitstrevende tuinder nog eens goed aan. En daar zag ik het: grijs haar. Niks oude werknemers. Die blijven hier sowieso niet tot aan hun pensioen hangen. Het zijn natuurlijk de tuinders zelf die op die agrarische bedrijven tot hun 65ste of langer doorgaan. En dan vooral als ze niet de mazzel hebben dat er een zoon de boel wil overnemen, of een jonge ambitieuze buurman.

Jeetje. Nog best een end tot 2030.

Rik Prikkel

november 2010

Geen opmerkingen:

Een reactie posten